یک استاد دانشگاه: معیار تجلیل مفاخر نباید فقط تعداد تالیفها و مقالات باشد

دکتر هادی خانیکی عصر سه شنبه در مراسم بزرگداشت مرحوم دکتر محمدکاظم خواجویان رئیس پیشین دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه فردوسی مشهد افزود: اثر، اثری است که بر اندیشه و رفتار باقی می ماند و از این حیث مرحوم خواجویان استادی پر اثر می باشد گرچه ممکن است تعداد تالیفاتش زیاد نباشد.
وی ادامه داد: خواجویان اثر را در محدوده دیگری تعریف کرد و یکی از حوزه های اثر او جوانان و دانشجویان بودند.
این استاد دانشگاه گفت: مراکز آثار مفاخر و اسناد دانشگاهها هم نباید فقط به گذشته نگاه و نظر کنند بلکه باید به تداوم کارهای بزرگان کنونی هم بیاندیشند.
وی افزود: حتی فیلسوف بزرگ و نام آوری همچون مرحوم سید جلال الدین آشتیانی که آوازه اش از دانشگاه فردوسی مشهد به سراسر دنیا رسید فقط با نگاه کمی و فرمالیستیک بازنشست شد.
خانیکی ادامه داد: اینها مشکلاتی ناشی از فقدان نگاه پویا به مفاخر و زمینه های تولید اندیشه است.
وی گفت: علم وقتی خشک و آکادمیک می شود و با فرهنگ رابطه نمی گیرد در داخل دانشگاه محبوس می ماند ولی وقتی می توان به دانشگاه وزن فرهنگی داد دانشگاه از بستر خود به جامعه و حوزه ها و ساحتهای دیگر هم سرایت می کند.
استاد علوم ارتباطات اجتماعی دانشگاه علامه طباطبایی افزود: دکتر خواجویان یک دانشگاهی بود که خود را به دانشگاه محدود نکرد و در اجتماع، سیاست و فرهنگ حضور داشت.
وی ادامه داد: اگر این نماد و سرمایه نمادین و امثال او را قدر بدانیم آنها می توانند وزن و اعتبار سرمایه های علمی، اجتماعی و حتی فیزیکی موجود را بیافزایند.
خانیکی گفت: این سرمایه ها می توانند برای امروز دانشگاه ارتقا ظرفیتی ایجاد و دانشگاه را به محلی برای گفت و گو تبدیل کنند.
وی افزود: مرحوم خواجویان همیشه می خواست پل باشد به جای دیوار و می خواست از هر انسان بزرگی تجلیل کند و او را در چرخه استفاده از فرهنگ و اندیشه قرار دهد حتی اگر آن فرد در نگاه علمی سمت و سویی متفاوت با وی داشت.
مرحوم دکتر محمدکاظم خواجویان استاد گروه تاریخ دانشکده ادبیات و علوم انسانی دکتر علی شریعتی دانشگاه فردوسی مشهد طی سالهای 1360 تا 1368 ریاست این دانشکده را بر عهده داشت.
آن مرحوم از سال 1369 تا سال 1372 نیز معاون دانشجویی دانشگاه فردوسی مشهد بود.