زبان من زیاد خوب نیست اگه بیام توی محیط انگلیسی زبان می تونم سریع زبان رو یاد بگیرم؟

یک جمله معروف بین خیلی از ایرانی ها هست که اگه توی محیط انگلیسی زبان زندگی کنی ۶ ماهه زبانت راه می افته!!! من نمی دونم این تصور اشتباه رو کی بین مردم باب کرده؟ ۶ ماهه؟!!! اصلاً اینطور نیست به هیچ عنوان به چنین تصور غلطی اعتماد نکنید و زبان آموزی رو نذارید برای بعد از مهاجرت.

توی محیط انگلیسی زبان آدم حداکثر می تونه اشکالات لهجه ای یا گرامری رو برطرف کنه یا می شه متوجه شد که مثلاً از بین چند تا کلمه مترادف که یک معنی می دن در فلان موقعیت خاص باید از کدومشون استفاده کرد و این یعنی شما باید از قبل زبان بلد باشید تعداد کلمه های کاربردی که از قبل یاد گرفتید زیاد و در حد قابل قبول باشه، گرامر رو تا حدی آموخته باشید تا اینجا بتونید آموخته های قبلی تون رو تصحیح یا تکمیل کنید اما اینجا جای شروع یادگیری نیست و زندگی به این شکل خیلی مشکل و غیر قابل تحمل می شه.

فرص بگیرید کسی ابتدایی ترین جملات رو هم ندونه و با تکیه بر همین تصور که میاد اینجا و بعد یاد می گیره از کشور خارج بشه، خوب از همون فرودگاه باید بتونه با دیگران حرف بزنه و حرف هاشون رو متوجه بشه، باید بتونه بلافاصله بعد از رسیدن کارهایی مثل اجاره خونه، باز کردن حساب بانکی، رفتن به اداره پلیس برای دریافت کارت شناسایی، دکتر رفتن، خرید و … انجام بده و همه اینا نیاز به دانستن زبان داره نکنه چنین شخصی می خواد ۶ ماه اینجا باشه و هیچ کاری نکنه و انجام چنین کارهایی رو بذاره برای بعد از یادگیری زبان؟!

توجه داشته باشید که داشتن نمره آیلتس یا تافل به معنی زبان دانستن نیست اون فقط یک امتحانه و ممکنه کسی فقط با دانستن تکنیک های تست زدن بتونه نمره خوبی بگیره برای همین خیلی ها ممکنه نمره زبان قابل قبولی برای اپلای رشته یا کاری که می خوان بگیرن اما نتونن درست و روون صحبت کنن یا حرف ها رو درست متوجه بشن مخصوصاً باید توجه داشت که به چه کشوری دارن می رن و لهجه مردم اون کشور و اون شهر خاص مقصد اونا چطوریه، لهجه هم خیلی مهمه جدی بگیریدش.

در ایران کلاس زبان رفتن از هر نظر بهتره، هم از نظر هزینه که خیلی خیلی کمتر از کالج های زبان اینجاست هم از نظر اینکه اونجا چون هنوز فشاری برای یادگیری سریع وجود نداره شخص با آرامش خاطر بیشتری می تونه زبان بخونه اما اینجا ضمن اینکه باید هزینه خیلی زیادی رو برای یک ترم بده فشارهای ناشی از اینکه الان توی محیط هستم و باید هرچه زودتر زبان یاد بگیرم هم روی روح و روان زبان آموز سنگینی می کنه و براش استرس ایجاد می کنه.

برای اطلاع از هزینه ها باید بگم من اینجا از یکی از کالج های زبان پرسیدم فول اکدمیک یر این کالج که شامل ۳۵ هفته و هفته ای ۲۱ ساعت برای هر ۴ تا اسکیل هست با تخفیف ۱۰ درصدی که خودشون دادن می شه ۴۲۰۰ پوند که به ارزش پوند در حال حاضر می شه حدود ۲۱ میلیون تومن!!! در ایران بهترین کلاس های زبان رو هم که برید یک بیستم این مقدار رو هم برای دو ترم پرداخت نمی کنید، خوب چه کاریه کسی بیاد اینجا ۲۰_۱۰ برابر پول برای دو ترم کالج هزینه کنه؟! تازه ممکنه به دو ترم هم زبانش راه نیفته و نیاز به ثبت نام دوباره داشته باشه.

من قیمت کالج نزدیک خونه خودمون رو گفتم نمی دونم بقیه جاها یا بقیه شهرها چنده ولی به نظرم همه جا کم و بیش همینقدر می گیرن حالا بسته به خود کالج یا شهر ممکنه یکمی بالاتر یا پایین تر بشه البته توی این کالج می شه فقط دو اسکیل رو برای یک ترم برداشت و هزینه اش هم کمتره ولی در هر صورت نسبت به ایران باز هم زیاد می شه، اگر می خواید دقیق تر بدونید بهتره خودتون اسم کالج های مورد نظرتون رو سرچ کنید و شرایط ثبت نام و هزینه هاشون رو ببینید.

جان کلام اینکه زبان رو جدی بگیرید و تا در ایران هستید از هر فرصتی برای یادگیری استفاده کنید، خود من جاهایی مثل مطب دکتر یا توی تاکسی یا قطار یا آرایشگاه و … فیش های کلماتم همراهم بود و از وقت های پرت زیادی برای حفظ کلمات استفاده کردم.

برای تقویت اسپیکینگ و لیسنینگ هم تا می تونید فیلم ببینید، فیلم فیلم فیلم … تأثیرش شاهکاره و شما رو با جملات یا اصطلاحات مورد نیاز روزمره به همراه تلفظ درست آشنا می کنه.

در مورد قوانین مهاجرتی هم خیلی ها از من پرسیدن که با توجه به اینکه هر از چند گاهی توی این قوانین تغییراتی هرچند کوچیک داده می شه بهتره جدیدترین قوانین رو هر کسی خودش از وب سایت هوم آفیس بخونه، اینجا هر اطلاعاتی که راجع به انواع مهاجرت انواع ویزاها، مدارک لازم و … هست شرح داده شده، ما خودمون هم با مراجعه به این وبسایت و بدون کمک گرفتن از کسی تونستیم ویزای دوممون رو بگیریم.

راستی توجه داشته باشید که به حرف وکیل ها یا مشاورهایی که در ایران در زمینه مهاجرت یا تحصیل در خارج کشور مشاوره می دن اعتماد کامل نکنید چون معمولاً اطلاعاتشون رو  آپدیت نمی کنن. من خودم وقتی ایران بودم برای گرفتن اولین ویزام نزدیک بود به خاطر بی اطلاعی مشاورم در مورد یک زمینه مهم ویزام ریجکت بشه فقط شانس آوردم و به خیر گذشت، تازه اون موقع ۷۰۰ پوند پول بی زبون رو هم بهشون داده بودم اما نه اطلاعاتشون کامل بود و نه دقیقاً می رفتن سر اصل مطلب، برای یک ویزای همراه که آسون ترین نوع ویزاست به من کلی مدرک و سندهای عجیب و غریب گفته بودن که باید آماده کنم در حالی که اصلاً نیازی به اونا نبود و فقط من رو آشفته تر و مضطرب تر می کرد به عمد این کار رو کرده بودن که هیچ بهانه ای برای رد درخواست ویزام به دست آفیسر مربوط نیفته ولی این شد دلیل؟ اگر به آسمون ریسمون جمع کردن بود که خودم هم می تونستم هرچی به ذهنم رسید حتی اگر ربطی به مدارکم نداشت رو جمع کنم و بذارم توی پاکت و بدم سفارت! کم مونده بود سند ملکی جد بزرگوارم رو هم از من طلب کنن! مثلاً یکی از چیزهایی که از من خواستن این بود که باید غیر از همسرم یک ساپورتر مالی داشته باشم که توی حساب بانکیش حداقل ۸۰_۷۰ میلیون داشته باشه اونم پول در گردش و تازه بیشتر از ۶ ماه هم از افتتاح حسابش گذشته باشه! واقعاً اون موقع سر این چیزا کلی استرس می گرفتم و فکر می کردم ویزام به طور قطع رد می شه در حالی که بعد فهمیدیم ساپورتر من فقط همسرمه و حساب بانکی خودش با مبلغی خیلی کمتر از این برای سفارت کافیه و نیاز به ساپورتر دیگه ای ندارم، نمی دونم این چیزا رو از کجا در می آوردن و به خورد مراجعه کننده ها می دادن؟! همون موقع هم بخش مشاوره ویزای دانشگاه به همسرم که زودتر از من اومده بود گفته بود اینهمه مدرک نامرتبط برای چیه؟ اصلاً چنین چیزهایی لازم نیست، خلاصه که من دل خوشی از این مشاورها ندارم اما اگر شما شخص قابل اعتمادی می شناسید و می دونید اطلاعاتش کامل و به روزه و از طرفی هم پول کلان و اضافه! دارید بد نیست با اون ها هم مشورت کنید مخصوصاً اگر حوصله خوندن دقیق این وبسایت رو ندارید.