اسناد «دانشگاه تهران» نقطه امید چین برای اثبات مالکیت بر دریای جنوبی

به گزارش کنکوری ارشد دکترا به نقل از ایرنا، انتظار می رود رای دادگاه لاهه در ماه جاری میلادی پس از دریافت شکایت فیلیپین از چین در سال 2013 میلادی صادر شود.
به همین سبب محققان و کارشناسان چینی نه تنها در داخل بلکه در خارج از کشور نیز در حال جمع آوری هر سند و نقشه ای هستند که ادعای مالکیت چین بر نزدیک به 80 درصد از دریای جنوبی از دیرباز را مورد تایید قرار دهد.
این کشور در همین ارتباط و از مدتها قبل، ارتباطات گسترده ای با کشورهای مختلف دنیا از آسیا و خاورمیانه گرفته تا آفریقا و اروپای شرقی برای اثبات ادعای مالکیت خود بر مناطق گسترده ای از دریای جنوبی برقرار کرده بود.
سرویس «خبری چین» گزارش کرده است که دانشگاه تهران نقطه امیدی برای محققان چینی از دانشگاه «یون نن» است چرا که آنان در دانشگاه تهران با همکاری طرف های ایرانی نقشه هایی در باره این منطقه یافته اند.
بنابراین گزارش، این پژوهشگران توانسته اند بر روی 50 نقشه مربوط به قرون دهم و هفدهم که به زبان های انگلیسی و چینی نیز ترجمه شده است، در دانشگاه تهران دسترسی پیدا کنند.
«یایو جیده» رئیس این تیم پژوهشی می گوید: توانستیم به اسناد مهمی دست پیدا کنیم. بر روی این نقشه در بسیاری موارد به دریای جنوبی به عنوان دریای چین و یا خلیج چین اشاره شده و علائم و برچسب هایی هم وجود دارد که به آنها جزایر چین نام داده شده است.
وی گفت که یافتن نقشه ها در ایران ثابت می کند که طرف های ثالث نیز اطلاق نام هایی از این دست را در این منطقه قائل بوده اند و در درست بودن و صحت نقشه ها هیچ تردیدی وجود ندارد.
«لو کانگ» سخنگوی وزارت خارجه چین نیز در تازه ترین مصاحبه مطبوعاتی خود اعلام کرد که نزدیک به 60 کشور دنیا از مواضع چین در این دریا حمایت می کنند.
روزنامه «ساوت چاینا» از هنگ کنگ هم نوشته است که احتمال اینکه رای به نفع فیلیپین صادر شود، وجود دارد اما چین پیشتر گفته است هیچ رایی را در این مورد قبول نخواهد کرد.
دریای جنوب چین، دریایی حاشیه ای است که بخشی از اقیانوس آرام به شمار می آید و ناحیه ای در حدود 3.5 میلیون کیلومتر مربع از سنگاپور تا تنگه تایوان را در بر می گیرد. این دریا پس از پنج اقیانوس جهان، بزرگترین ناحیه دریایی جهان محسوب می شود.
در این دریا همچنین، بالغ بر صدها جزیره وجود دارد که در مجموع یک مجمع الجزایر را تشکیل می دهند. این جزیره ها هر چند عمدتا خالی از سکنه هستند ولی بدلیل وجود منابع نفت و گاز در نزدیکی این جزیرها (بویژه جزایر اسپرتلی و پاراسل) و عبور و مرور یک سوم خطوط کشتیرانی دنیا از این آبراه، کشورهای حاشیه این دریا همگی ادعای تملک بر بخشی از این دریا و جزایر آن را دارند.
به جز چین که مدعی مالکیت بر کل دریای جنوبی چین است، ویتنام، فیلیپین، مالزی، تایوان و برونئی نیز ادعای مالکیت بخش‌هایی از این دریا را دارند.