هدف ما تعریف پروژه‌های دانشگاهی مشترك بین ایران و آلمان است

این استاد ایرانی دانشگاه در گفت ‌و گو با خبرنگار ایرنا در برلین در مورد علت اینكه با وجود اراده دو طرف تفاهمنامه‌های امضاشده بین دانشگاه‌ها كمتر اجرایی شده ‌است، گفت: لازمه این امر، تعریف اهداف و برنامه‌ریزی می‌باشد. تفاهم‌نامه‌ها معمولا كلی هستند و فقط علاقه‌مندی دو طرف را به همكاری نشان می‌دهند.
وی افزود: چندین كارگروه در نشستی كه اخیرا با همكاری این انجمن در دانشگاه آزاد برلین برگزار شد، شركت كرده بودند و در آنها استادان و پژوهشگران آلمانی و ایرانی بصورت عملی درباره همكاری برای پروژه‌های مشخص و مشترك بحث و تبادل نظر كردند كه چنین اقداماتی تاكنون صورت نگرفته بود.
جوادی گفت: بسیاری از ایرانیان خارج از كشور به‌ ویژه در آلمان دوست دارند كه ارتباطات بین دو كشور در زمینه‌های مختلف تقویت شودتا با توجه به به بالا بودن سطح علمی و اقتصادی آلمان، از این ظرفیت ها برای پیشرفت كشور استفاده شود.
وی ادامه داد: در بیشتر مواقع روابط دانشگاه‌های آلمان معمولاً تا حد امضای تفاهم‌نامه پیش می‌رود و تاكنون تفاهم‌نامه‌های زیادی بین دانشگاه‌های ایران و آلمان امضا شده ‌است. برخی از همكاریها نیز بین استادان ایرانی و آلمانی وجود داشته و دارد، اما این تفاهم‌نامه‌ها كمتر شكل پروژه‌های مشترك را به خود گرفته‌اند. یا اینكه اگر همكاری بین استادان ایرانی و آلمانی بوده كمتر در قالب پروژه‌های كلان مشترك بوده است.
جوادی اضافه كرد:‌ ‘فعالیت های علمی – پژوهشی ایران در سال‌های اخیر رشد خیلی خوبی داشته است كه البته این نتیجه بیش از 100 سال تلاش در مدارس و دانشگاههای ایران بوده است. این رشد نشان می دهد كه دانشگاه‌ها، دانشجوها و استادان ایرانی برای تحقیقات بین‌المللی به سطح قابل قبولی رسیده اند و هم اكنون محققان ایرانی دارای آن سطح از كیفیت هستند كه براحتی می‌توانند با پروژه‌های بین‌المللی در بسیاری از زمینه‌ها مخصوصا در علوم بنیادی و نیز در تحقیقاتی كه بنیاد تحقیقات آلمان (DFG) پشتیبانی می‌كند، همكاری كنند.
‘متاسفانه این نوع همكاریها تاكنون كمتر انجام شده‌است، چون انجمن‌های فعال علمی بین دو كشور كم داشته‌ایم. البته انجمن‌های علمی زیادی در ایران هستند، اما آنها فعالیت بین‌المللی ندارند یا برخی انجمن‌های ایرانی در خارج از كشور از جمله در آلمان هستند كه آنها هم ارتباط زیادی با ایران ندارند’.
وی ادامه داد: اهداف ‌انجمن دانشگاهیان و متخصصان ایرانی در آلمان (IRASA) همكاری دو كشور تعریف شده‌ و تلاش ما این است كه تفاهمنامه‌های امضاشده یا همكاری‌های انفرادی را به‌صورت سیستماتیك و عملی درآورده و در قالب پروژه‌های مشترك اجرا كنیم و تا جایی هم كه امكان دارد چالش‌هایی مثل محیط زیست، توسعه پایدار، تصفیه آب و نیازمندیهای كشور را از نظر علمی در آن جای دهیم.
رئیس ایراسا در پاسخ به اینكه كدام دانشگاه های آلمانی و ایرانی اكنون می‌توانند الگویی برای همكاری‌های دانشگاهی دو كشور باشند، گفت: ‘همكاریها بین ایران و آلمان، از آن نوع كه ما در حال انجام آن هستیم و می‌خواهیم در آینده نیز ادامه دهیم، قبلاً وجود نداشته یا اینكه خیلی كم بوده است.
‘ به‌عبارت دیگر ما هنوز پروژه مشتركی كه مورد حمایت بنیاد تحقیقات آلمان و در همكاری با ایران اجرا شده باشد، نداشته ایم یا بسیار نادر بوده است. برخی از ایرانیها در تعدادی از پروژه‌های بنیاد تحقیقات آلمان همكاری می‌كنند، ولی این همكاری ها طبق خواسته‌ها و توانمندیهای مشترك دو طرف تعریف نشده است به همین دلیل، در این زمینه ما هنوز الگویی نداریم و باید آن را ایجاد كنیم’.
جوادی در ادامه گفت كه در خیلی از زمینه‌ها همچون بیوتكنولوژی، نانوتكنولوژی، بخشی از مهندسی شیمی، مدیریت منابع آب، محیط زیست و بسیاری زمینه‌های دیگر نظیر دینامیك سیالات، مهندسی مكانیك و برق می‌شود پروژه‌های مشتركی را با توجه به سطح علمی خوب ایران و با حداقل امكانات و علاقه‌مندی پژوهشگران آلمانی، تعریف كرد.
وی درباره تاسیس یك دانشگاه ایرانی-آلمانی گفت: اگر قرار باشد یك دانشگاه ایرانی-آلمانی تاسیس شود كه ظاهرا مقدمات و موافقت‌های اولیه برای آن نیز انجام شده است، ابتدا باید تعریف كنیم كه با تاسیس این دانشگاه مشترك به دنبال چه چیزی هستیم و هدف ما از تاسیس آن چیست. آیا در این دانشگاه مشترك می‌خواهیم استادان مشترك ایرانی و آلمانی را مورد استفاده قرار دهیم؟ یا اینكه می‌خواهیم از امكانات آزمایشگاهی مشترك استفاده كنیم؟ آیا می‌خواهیم سیستم آموزشی مشترك استفاده كنیم یا بودجه تحقیقاتی مشترك داشته باشیم؟ هر كدام از این مباحث، زمینه‌های متفاوتی هستند و معانی متفاوتی دارند.