مقوله کیفیت آموزش دانشگاه ها و کارآفرینی دانشجویان – علی حبیبی*

هر چند به باور برخی از دست اندرکاران آموزش عالی، وظیفه دانشگاه ها ایجاد شغل برای دانشجویان نیست اما دانش آموختگان این مراکز انتظار دارند پس از فارغ التحصیلی به مهارت لازم برای ورود به بازار کار دست پیدا کنند.
واقعیت این است که خروجی های دانشگاه های کشور از مهارت های لازم برای ورود به بازار کار برخوردار نیستند و این روند در میان بسیاری از فارغ التحصیلان از جمله دوره های کارشناسی، کارشناسی ارشد و دکتری دیده می شود.
براساس آمار وزارت کار، در زمان حاضر حدود 730 هزار نفر از فارغ التحصیلان کارشناسی ارشد و دکتری در کشور بیکار هستند که این موضوع تا حدود زیادی به نداشتن توانمندی و مهارت آنان بر می گردد.
کیفیت آموزش در دانشگاه های کشور هنوز دانشجویان را کارآفرین تربیت نمی کند که این وضعیت به آموزش های ناکارآمد مدارس و سپس دانشگاه ها برمی گردد.
در دهه های گذشته با توسعه دانشگاه های دولتی و غیر دولتی، کمیت فدای کیفیت شده به گونه ای که بسیاری از دانشگاه های کشور بویژه دانشگاه های غیردولتی با خالی بودن ظرفیت ها مواجه شده اند.
در بسیاری از دانشگاه ها حتی دانشگاه های با سابقه، هنوز به مقوله مهم تحقیق و پژوهش اهمیت لازم نمی دهند و برخی از دانشجویان حتی مقالات کلاسی را هم از بیرون تهیه می کنند و تلاشی در تولید آن نمی کنند.
کیفیت آموزش و سطح آموخته های دانشجویان در برخی کلاس ها به حدی پایین است که استادان به آموزش های مقدماتی اکتفا می کنند که این عامل باعث شده که دانشجو بدون سواد کافی به دوره های بالاتر ارتقاء یابد.
تکیه بیش از حد بر محفوظات به ویژه در رشته های علوم انسانی از جمله آفت های نظام آموزش عالی کشور است که دانشجویان را حتی در تحصیلات عالی محقق و پژوهشگر تربیت نمی کند. لحاظ کردن بخش زیادی از نمرات پایان ترم دانشجو حتی در دوره های تحصیلات تکمیلی به محفوظات و مباحث تئوری، صدور مدارک بدون پشتوانه تحصیلی به همراه داشته که از این نظر جامعه را با مشکل خیل فارغ التحصیلان بدون داشتن دانش و مهارت کافی مواجه کرده است.
دانشگاه ها از مراکز مهم کارآفرینی در هر کشوری محسوب می شوند و به همین دلیل باید محتوای آموزشی و برنامه های آموزشی دانشگاه ها طوری تدوین و تدریس شود که دانشجو پس از فراغت از تحصیل با دغدغه کمتری وارد بازار کار شود.
برای بالا بردن کیفیت آموزش دانشگاه انجام این موارد ضروری بنظر می رسد:
1-توجه به وضعیت آموزش در مدارس کشور
2-اصلاح راهبردها و برنامه ریزی های دانشگاه ها برای تربیت دانشجویان محقق و پژوهشگر
3-گسترش رشته ها و ظرفیت های دانشگاه ها براساس نیاز بازار کار
4-متناسب سازی رشته ها براساس نیازها و انتظارات دانشجویان و جامعه
5- جلوگیری از تصویب و تاسیس رشته محل های بدون استانداردهای آموزشی
6-تدوین آیین نامه های دقیق و ارزشیابی مستمر امکانات دانشگاه ها
7-ارتباط بیشتر گروه های آموزشی و دانشکده ها با سازمان های خارج از دانشگاه
8-توجه بیشتر اعضای هیات علمی دانشگاه ها به دستیابی به دانش روز و مهارت های جدید
برای بالابردن کیفیت و ارتقای آموزش در دانشگاه ها فقط تلاش مراکز آموزش عالی و اعضای هیات علمی کافی نیست بلکه دانشجو نیز باید برای فراگیری علم و دانش بیشتر همت کند.
واقعیت این است که بسیاری از فارغ التحصیلان دانشگاه ها پس از ورود به بازار کار توانمندی لازمی برای برآوردن توقعات محل کار را ندارند و برای کسب مهارت های لازم به زمان های زیادی نیازمند هستند.
افزایش کیفیت آموزش و رویکرد دانشگاه های کشور به سمت کارآفرینی از جمله نیازهای جامعه ما است که باید مراکز آموزش عالی کشور به این سمت حرکت کنند تا دانشجویان پس از فارغ التحصیلی دستکم بتوانند فردی کارآفرین باشند.

Source: irna.ir

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *